Merida

Eindelijk konden we dan naar Merida! De bus zou om 7 uur 's avonds vertrekken, maar natuurlijk kwam de bus pas aan om 8 uur en vertrokken we om half 9, dat is Venezuela. Ongeveer 12 uur later kwamen we aan bij het volgende busstation waar we moesten overstappen. Het eerste deel van de reis ging heel snel omdat het 's avonds was en we allemaal wel wat slaap in te halen hadden. De tweede bus deed er nog ongeveer 6 uur over, maar daarna waren we toch eindelijk in Merida beland.

De busreis kostte in totaal 440 Bolivars, dat is dus zo'n 4,40 euro. Voor dat geld kan ik in Nederland niet eens naar Amsterdam en hier kun je er het hele land mee door reizen, heel bizar.

We zijn met 5 meiden en hebben onze eigen kamer met stapelbedden. Ook is er een gezamenlijke woonruimte met een tv en hebben we onze eigen gezamenlijke keuken. Het voelt net alsof we in een studentenhuis wonen. Merida ligt echt tussenin de bergen dus we hebben een heel mooi uitzicht vanaf ons balkon. Ook hebben we uitzicht op het prachtige park met allemaal fonteinen dat voor onze deur ligt. Ik denk dat ik mij hier wel ga vermaken de komende 3 weken:).

De eerste dag begonnen we met Spaanse les en vervolgens kregen we een tour door de stad, het is een hele mooie stad. Ook hadden we gehoord dat er vlakbij zumba lessen werden gegeven, dus dat wilden we wel uitproberen. We konden de gym alleen niet vinden, toen we op een muziek afgingen vonden we een garage waar les werd gegeven. Gelukkig was het wel een leuke les en kostte het bijna niks.
Iedere dag hebben we hier ook Spaanse les, gelukkig 's ochtends want overdag is het daar veel te warm voor. Het klimaat is hier wel heel anders dan in playa colorada. 's ochtends en 's avonds is het superkoud, maar overdag is het bloedheet, omdat we veel hoger zitten.

De tweede dag in Merida begon ik met mijn vrijwilligerswerk, ik zou naar een weeshuis gaan om de vrouw die daar woont met een aantal kinderen te gaan helpen. Het waren stuk voor stuk lieve kinderen, maar met kinderen spelen is gewoon niet zo mijn ding dus na twee keer besloot ik om ander vrijwilligerswerk te zoeken.

Voor het eerste weekend hadden we canyoning op zaterdag geboekt en paragliden op zondag! Ik had gehoord dat het canyoningen erg leuk was, maar ook behoorlijk eng. Er waren 3 watervallen waar we van moesten abseilen, de eerste was 8 meter dus dat ging nog wel, dacht ik. De gids had duidelijk gezegd niet naar achter de leunen, maar gewoon naar beneden te glijden. Ik was natuurlijk zo slim om wel naar achter te leunen waardoor ik de hele tijd de waterval in mijn gezicht kreeg en vaak niet kon ademhalen. Pas bij de laatste meter kwam ik achter de waterval terecht waar helemaal geen water is en waar je dus al de hele tijd moest zijn..

Toen we eenmaal bij de tweede waterval aankwamen, was ik al zo getraumatiseerd dat ik niet meer wilde, en deze was 20 meter hoog. Het was echter de enige manier om naar beneden te gaan dus veel keus had ik niet.
De derde waterval zou 35 meter hoog zijn, dus daar keek ik al helemaal tegenop, maar daartussen zat nog een leuke verassing. We moesten van een rots van ongeveer 10 meter hoog in het stromende water springen en precies op de plek waar hij wees, iets ernaast zou niet heel goed aflopen.. Bij de derde waterval hoefden we gelukkig niet door het stromende water maar konden we erlangs abseilen. Toen we het hele parcours hadden afgelegd was ik toch wel blij dat ik weer beneden was. Ik denk dat canyoning niet helemaal mijn ding is.

Zondag was het tijd voor paragliden. We werden 's ochtends opgehaald en reden de berg op. Het paragliden vond ik zeker leuker dan canyoning. Je kon mooi zitten op een stoeltje en het voelde echt super om gewoon in de lucht te vliegen!
Allebei waren het hele leuke ervaringen en ik heb gelukkig video's en foto's van allebei als aandenken :).