Een reisje naar Choroní

Zodra we terug waren van het Dominicaanse republiek, waren we al snel verveeld. We konden namelijk nog niet naar Merida gaan, waar al het vrijwilligerswerk is, en veel andere opties waren er niet in Playa om te doen.
Wat wel leuk was , is dat een vriend die ik in Argentinië had leren kennen ook in Venezuela aan het reizen was, dus die kwam mij een dagje opzoeken.

Gelukkig werd er ook nog een reis georganiseerd naar een stadje genaamd Choroni. Blijkbaar bezoeken veel toeristen in Venezuela dit stadje, dus wilde ik ook wel gaan. 3 dagen nadat we waren geland van het Dominicaanse republiek vertrokken we met de bus. Wat ik van te voren niet wist is dat het in de bus ijs en ijskoud is en aangezien we zo'n 8 uur in de bus zaten, was ik aan het einde behoorlijk bevroren. De eerste bus was naar Maracay, daarna moesten we nog zo'n 3 uur met een andere bus en 's ochtends vroeg kwamen we dan eindelijk aan in Choroni.
We checkten in bij een hele leuke Posada en zodra we onze spullen gedropt hadden, vertrokken we naar het strand.

Er was daar een prachtig wit strand met hoge golven, dus het plan was ook om een van deze dagen nog te gaan surfen, maar dat ging helaas niet door, er waren teveel golven. We zijn in totaal 4 dagen gebleven in Choroni en het waren 4 lekkere relaxdagen, we zijn voornamelijk naar hey strand gegaan, waar we ook wat beachvolleybal hebben gedaan. Ook was het wel een luxe weekje, we hadden iedere dag internet, gingen iedere dag uit eten voor ontbijt en diner, omdat er geen eten of keuken in de Posada was en... we hadden gewoon een warme douche!! De laatste keer dat ik dat had gehad was zeker 3 maanden geleden. Niet dat het echt nodig is aangezien het hier altijd rond de 30 graden is :).

We zijn ook nog een paar keer door het stadje gelopen, wat vol zit met cacao winkels, blijkbaar is Choroni, dé plaats van de cacao in Venezuela. De laatste dag zijn we een wandeling/hike gaan doen naar een waterval, ik dacht dat ik klaar was met de hikes, maar als je het af en toe doet is het nog best wel ontspannend. We moesten zo'n 20 keer een rivier oversteken, maar uiteindelijk kwamen we dan bij een hele mooie waterval aan.
Na 4 heerlijke dagen met zon, zee en strand, waar je natuurlijk nooit genoeg van kan krijgen, was het weer tijd om terug te keren naar Playa Colorada. Dinsdagmiddag zouden we de bus nemen naar Maracay, maar helaas hadden we deze gemist, dus moesten wij een taxi nemen. Er kwam alleen maar 1 taxi, wat betekende dat de helft van ons nog een extra nacht zou moeten blijven. Gelukkig kon ik wel mee met de taxi. De twee uur durende rit verliep alleen niet vlekkeloos. We moesten een berg op en blijkbaar was de motor van de auto niet helemaal goed meer. Dit gebeurt natuurlijk alleen in Venezuela, dat je alsnog mensen vervoert in een taxi die nog maar nauwelijks functioneert en er dan ook nog geld voor vragen. 4 keer moesten we stoppen omdat de motor ermee ophield en we waren bijna teruggekeerd omdat we onze bus van 9 uur toch al niet meer zouden halen, maar de taxichauffeur zei dat als we er om 20:30 nog niet zouden zijn, hij ons gratis zou terugbrengen.

Uiteindelijk kwamen we om kwart over 9 aan, maar omdat het Venezuela is vertrok de bus toch pas om 10 uur. Dit keer was ik voorbereid en had ik een deken gekocht van onze posada, die nog best wel prijzig was omdat hij niet echt te koop was, maar natuurlijk was het dit keer bloedheet in de bus.

Eenmaal in het kamp begonnen de Spaanse lessen weer, en ze hadden ook twee dagen vrijwilligerswerk voor ons geregeld. We zouden naar een middelbare school gaan om de boel wat op te fleuren met verf en ook zouden we een muur gaan bouwen, omdat in het regenseizoen de school een grote modderpoel is, want al het water uit de rivier ernaast stroomt dan naar binnen.
Toen ik de school zag dacht ik dit kan toch geen school zijn, het zag er erg armoedig ut en het was voor mij moeilijk te geloven dat daar de kinderen naar school gingen. Ee tafels en stoelen vielen bijna uit elkaar, als dat al niet gebeurd was.
Nadat wij weggingen zag het er al een stuk beter uit en iedereen was erg dankbaar dat wij hen hadden geholpen voor 2 dagen.
Eindelijk hadden we dan wat vrijwilligerswerk gedaan, en het was erg leuk om te doen!

Het was de bedoeling dat ik deze zaterdag naar de Delta zou gaan, maar ik had geïnformeerd en ik kan ook nog met de.volgende groep meegaan. Dit leek mij beter omdat ik dan nog het laatste weekend met mijn groep kon zijn, bijna iedereen vertrekt namelijk maandag. Er zijn wel al heel veel nieuwe mensen aangekomen, dus we hebben weer een vol kamp. Een andere reden waarom ik nog wilde blijven is omdat ik misschien ga skydiven aankomende dinsdag! Het is nog even afwachten hoeveel het gaat kosten, maar ik hoop echt dat het doorgaat. Als het niet doorgaat kan ik met de rest maandag naar Merida gaan, want we kunnen er eindelijk weer heen, de situatie is gelukkig verbeterd!
Hoe dan ook ik hoef me niet meer te vervelen in Playa Colorada, de zee is namelijk nog steeds smerig dus naar het strand kunnen we niet gaan. Wat wel kan is met de boot naar een ander strand gaan waar het water wel helder is. Dit hebben we gisteren dan ook gedaan. Voor de laatste keer zijn we naar Playa Blanca gegaan, waar ze superheerlijke cocktails hebben en waar het water heerlijk schoon was. In de avond zijn we uit eten gegaan als een soort afscheidsdiner en daarna zijn we voor de eerste keer naar een club gegaan met z'n allen. We kregen eindelijk toestemming om te gaan. Al met al dus een zeer geslaagde laatste avond met z'n allen!

Met de 3 mensen die ook langer blijven van mijn groep ga ik dus naar Merida waar heel veel te doen is en na 3 weken ga ik dan terug naar Playa Colorada om naar de Delta te gaan en dan is het alweer bijna tijd om naar huis te gaan, maar eerst natuurlijk nog naar New York!

Tot snel!